کارفرمایان در رزومه شما دنبال چه چیزی هستند

کارفرمایان در رزومه شما دنبال چه چیزی هستند و چه چیزهایی را نمیخواهند

نحوه نوشتن رزومه [با توجه به استخدام کنندگان]

رزومه چکیده ای از فعالیت های حرفه ای، سوابق تحصیلی، مهارت ها و دوره ها و گواهینامه ها، افتخارات و … میباشد.

در این مقاله ما در مورد اینکه دقیقاً رزومه شما باید چگونه باشد بحث می کنیم.

این بحث ها فقط در عصر دیجیتال پر سر و صدا شده است. نه تنها افراد بیشتری بستری برای ورود به مصاحبه دارند ، بلکه ما در تلاش هستیم تا دریابیم که پروفایل رسانه های اجتماعی چه تاثیری در روند استخدام شدن دارد.

آیا همانطور که از رزومه استفاده می کنیم از رسانه های اجتماعی استفاده می کنیم؟

آیا رسانه های اجتماعی به زودی استخدام شما را تحت الشعاع قرار میدهند؟

آیا برخی از اطلاعات باید در رسانه های اجتماعی و سایر اطلاعات در رزومه شما باشد؟

پاسخ به این سوالات بستگی به این دارد که از چه کسی می پرسید.

همه در مورد رزومه این روزها نظرهای متفاوتی دارند. این مساله می تواند شمارا سردرگم کند، اما خبر خوب این است که شما واقعاً مجبور نیستید به هیچ یک از آنها گوش دهید. مهم این است که استخدام کنندگان و کارفرمایان  از رزومه چه می خواهند. به هر حال ، آنها مخاطب هدف هستند. چه کسی اهمیت می دهد که مربی ، پسر عمو، خواهر و یا دوست  شما چه گفته است؟ آنها نمی توانند شغلی را به شما پیشنهاد دهند.

استخدام کنندگان و کارفرمایان از رزومه شما چه می خواهند؟

باز هم بسته به اولویت های استخدام کنندگان و کارفرمایان خاص، تفاوت هایی وجود دارد.  اما چند مورد وجود دارد که تقریباً همه ما در این مرحله به اتفاق آرا موافق هستیم. در اینجا ۸  باید و نباید برای نوشتن یک رزومه عالی مدرن وجود دارد:

• هدف را وارد نکنید!

این موارد یکی دو دهه پیش رواج داشت ، اما استخدام کنندگان و مدیران استخدامی امروز تقریباً به اتفاق آرا مخالف هستند. آنها استدلال می کنند که هدف شما نیازی به توضیح ندارد. واضح است که شما شغل می خواهید.

• بخش “مهارتهای کلیدی” را وارد کنید.

هنگامی که هدف را حذف کردید ، می توانید فضای خالی را با بخش “مهارت های کلیدی” پر کنید که ۱۰ مهارت شما را مرتبط با شغل مورد نظر نشان می دهد. بخش “مهارت های کلیدی” به شما امکان می دهد مجموعه مهارت های خود را آشکار و بولد  کنید ، بهتر است نیاز کارفرما و استخدام کننده را در نوع مهارت ها مد نظر داشته باشید تا مهارت های مرتبط را ذکر کنید.

بخش “مهارت های کلیدی” نیز باعث می شود که رزومه خود را برای هر نقش راحت تر کنید. یک لیست اصلی از ۲۰ مهارتی که دارید را در نظر بگیرید و برای هر شغلی که درخواست می کنید، بسته به نوع موقعیت شغلی و نیاز های کارفرما، می توانید مهارت هایی را از این لیست اصلی بیرون آورید.

• از مهارتهای عمومی یا نامربوط استفاده نکنید.

بخش “مهارتهای کلیدی” تنها در صورتی مفید است که به استخدام کنندگان و مدیران استخدام اطلاعات ارزشمندی در مورد شما به عنوان یک کارجو بدهد که در غیر این صورت ممکن است غیر مفید باشند. مهارتهای عمومی یا مبهم مانند “ارتباط خوب” و “حل مشکل” چیزی در مورد شما به کارفرما نمی گوید. در واقع ، ذکر چنین مهارت هایی ممکن است به شانس استخدام شما آسیب برساند: ممکن است کارفرما و مدیران استخدام لیست مهارت های شما را بخوانند، چشم های خود را جمع کرده و رزومه شما را به سطل زباله بیندازند.

همچنین ، اطمینان حاصل کنید که مهارت هایی که لیست می کنید با عنوان شغلی مورد نظر مرتبط است. ممکن است شما در جاوا اسکریپت متخصص باشید ، اما اگر برای نقش فروش درخواست می کنید ، احتمالاً این جزئیات خیلی مفید نخواهد بود.

• شروع کلمات کلیدی را از عنوان شغلی وارد کنید.

این شانس بسیار خوب است که هر رزومه ای که ارسال می کنید قبل از اینکه در مقابل استخدام کننده یا مدیر استخدام قرار گیرد آن را از طریق سیستم ردیابی متقاضی (ATS) ارسال کنید. متأسفانه ، ATS ها چندان پیچیده نیستند و ابتدا براساس کلمات کلیدی از سر گرفته می شوند.

برای به حداکثر رساندن شانس خود برای عبور از ATS ، نوشتن کلمات کلیدی را از خود عنوان شغلی شروع کنید. آیا عنوان شغلی بر مهارتها ، فناوریها یا وظایف خاصی تأکید داشت؟ آنها را در رزومه خود بگنجانید. بدیهی است که بخش “مهارت های کلیدی” راهی آسان برای فاش کردن برخی از کلمات کلیدی است ، اما در نظر داشته باشید که دستاوردهای خود را به زبانی متناسب با عنوان شغلی تنظیم کنید.

• روی مسئولیت ها تمرکز نکنید.

برخی از افراد به شما می گویند که اصلاً به وظایف و مسئولیت های خود در سوابق شغلی گذشته خود اشاره نکنید ، اما این کمی افراطی است. اکثر استخدام کنندگان و مدیران استخدام می خواهند حداقل احساسی از آنچه شما هر روز در مشاغل قبلی خود انجام داده اید داشته باشند.

با این حال  مرور کوتاهی از وظایف خود ارائه دهید ، اما بخش عمده ای از امتیازات خود را صرف دستاوردهای کمی و پروژه های بزرگ خود کنید. استخدام کنندگان و مدیران استخدام می خواهند بدانند که شما می توانید به چه چیزی برسید. آنها به دنبال ایجاد ارزش هستند ، نه کسی که بتواند وضعیت موجود را حفظ کند.

• شبکه های اجتماعی خود را وارد کنید.

از زمان تولد LinkedIn ، مردم در حال بحث در مورد اینکه آیا ما باید لینکداین و سایر نمایه های رسانه های اجتماعی در رزومه خود قرار دهیم یا خیر، هستند. بحث در این مرحله تقریباً به پایان رسیده است: بخواهید یا نه ، رسانه های اجتماعی اکنون بخشی از فرایند استخدام هستند. به هر حال استخدام کنندگان و مدیران استخدامی شما را در گوگل جستجو خواهند کرد. با قرار دادن نشانی های اینترنتی پروفایل های مربوط به رسانه های اجتماعی در رزومه خود در کنار اطلاعات تماس ، کار آنها را آسان کنید.

البته یک هشدار: رزومه شما فقط شامل URL های پروفایل و وب سایت هایی باشد که شما را از نظر مثبت و حرفه ای ترسیم می کند. احتمالاً می توانید صفحه فیس بوک، اینستاگرام و وبلاگ شخصی خود را در رزومه ننویسید، اما LinkedIn ، Quora و نمونه کارها آنلاین شما جزو دارایی های خوب حساب میشود.

• فاصله (وقفه) نگذارید.

بیکاری اتفاق می افتد. امروزه استخدام کنندگان و مدیران استخدامی درک بیشتری از آن دارند. اما تنها در صورتی که این وقفه را توضیح دهید. شکاف های شغلی رسیدگی نشده باعث تعجب کارفرمایان می شود و متأسفانه آنها احتمالاً در مورد شما نتیجه گیری های نه چندان مطلوبی خواهند داشت.

به جای این که سعی کنید از کارفرمایان آینده شکاف شغلی خود را پنهان کنید، آن را با فرصت های داوطلبانه، مشاوره و دیگر پروژه های جانبی پر کنید که به سازمان ها نشان می دهد حتی در زمان بیکاری نیز بهره وری خود را حفظ کرده اید. کسی که کارهای بی نظیری در جامعه خود انجام داده در حالی که بیکار است بسیار چشمگیرتر از کارجویی است که سعی می کند وانمود کند شکاف وجود ندارد.

• آن را مختصر نگه دارید

این یک رزومه است ، نه یک زندگی نامه. کل سابقه کار را به کارفرمایان ندهید. جدیدترین و مرتبط ترین مشاغل خود را لیست کنید. سعی کنید هیچ اثری که بیش از ۱۰ سال پیش اتفاق افتاده است را وارد نکنید ، مگر اینکه واقعاً یک پروژه شگفت انگیز و تعیین کننده حرفه باشد. رزومه خود را در یک صفحه نگه دارید دو صفحه خوب است ، اما فقط در صورت لزوم. بیش از دو صفحه تقریباً هرگز توجیه نمی شود.

مطالعه بیشتر